استفراغ شخصی ذهن من

چـــــــــقدر خـــــــوب ...حـــالا کـــه اب گــــــــــرم نداری ظــرفهایت را بشویــی غـــصه نداره ...

دســـتکش که داری عــــزیزم...

هــــمین دســـتکش زیـــبای پـــلاستیــکی

خــــوب اســـت که پـــاهــایت یــــــــخ نمی زنند...

اخــــه چــــکمه هـــایت پـــاهایت را گــــــــــرم نـــگه میدارد...

همیـــن چــــکمه های پلاســـتیکی...

راســــتی گـــونه هایـــت گل انداخـــته...چـــه رژ گــــونه زیـــبایی...

مـــــوهایــــت هـــــــم که اخـــرین مدل اســـت...

چــــــــقدر زیـــبا بـــه کســـی نـــگویی  که گـــونه هایـــــت از ســــــــرما گـــل انداخـــته اســـــت...

عـــــــــزیزم چه نگـــاه معصــومانه ای غـــصه نمیخـــوری کـــه...

ســــنی نـــداری ولی چــــــــادرت را به کـــــــمر بسته ای تا کــــمر عــفافت خـــم نشـــود...

زود بـــــــاش ظـــرفهایت را بـــشوی بایـــد..دســــتهای نازینـــتو بنـــازم کدبـــانوی خـــانه...

تـــــــو به این هـــآ نـــگاه نکن...

فــــــــرق این هــــــــا با تو چیـــست میدانی؟

ایـــنها کـــوچکند اما بزرگ زاده اند و تو بزرگی! بـــــــــزرگ ...

خـــــــدا دوســـــــت داره...تو به اینها نگــــــاه نکن...

اگــــر پشــــته  شمشادا تو پــــارک گذاشتم منو بــــوس کنس یا بغل کنی یا حتــــی سک

س...

خواســــتم بدونی ...

انقدر حس دوست داشتنت قــــوی بود که از تمــــام اعتقــــاداتم گذشــــتم

فقط واســــه خاطــــر تو...

اونوقت تو پشــــت ســــرم به همــــه گفتی ...

چقدر جنــــده بود تنش میخــــارید...